ام 98

یک کهکشان مارپیچی عضو خوشه کهکشانی سنبله  که بهمراه دو کهکشان M100  و

 M9۹ در سال 1781 میلادی توسط پی یر مچین(Pierre Mechain) کشف شده است.ساختمان مارپیچی این کهکشان  بکمک عکسبرداری در سال 1918 میلادی آشکار شد.سرعت شعاعی آن تنها 125 کیلومتر در ثانیه ودر لبه جلویی خوشه به سمت کهکشان راه شیری قرار دارد.به نظر می رسد که در گذشته این کهکشان با کهکشان M98   دارای یک برهمکنش گرانشی شدیدی بوده است.در مناطق مرکزی آن مناطق درخشان هیدروژن دوبار یونیده وجود دارد که ناشی از پدیده یونیزاسیون نوری  توسط ستاره های درخشان جوان است (به جای اینکه طبق معمول مانند خیلی از کهکشانهای دیگر ناشی از وجود هسته ای فعال باشد )

باقطر  در حدود 126000 سال نوری وجرمی در حدود 200هزار میلیون برابر جرم خورشید یکی از بزرگترین کهکشانهای خوشه سنبله به حساب می آید.زاویه  صفحه این کهکشان با خط دید در حدود 10 درجه است یعنی تقریبا" از لبه دیده می شود.در فاصله 5 دقیقه قوسی از جنوب آن  کهکشان NGC4186  وجود دارد وبکمک عکسبرداریهای طولانی مدت یک کهکشان کوتوله ضعیف نیز در فاصله 2 دقیقه قوسی از لبه جنوبی آن با نام VCC90  خود نمایی می کند.

این کهکشان بهمراه کهکشان M91  از دشوارترین اجرام فهرست مسیه برای مشاهده دیدگانی می باشد.بکمک تلسکوپهای کوچک شکستی وبا توان بزرگنمایی کم تنها بصورت ابری کشیده کوچک مشاهده می شود.یک تلسکوپ 5 اینچ نیز تنها بصورت ابری با اندازه 5 دقیقه قوسی با یک هسته بسیار محو دیده می شود.در مناطق جنوبی آن مناطقی مشاهده می شوند که البته به جای اینکه ستاره باشند مناطقی هستند که محل شکل گیری ستاره های جدید می باشند.  بکمک تلسکوپ 14 اینچی هم تنها هسته آن با اندازه 15 ثانیه قوسی آشکار  شده وبقیه مناطق آن هم با درخشندگی بسیار کم دیده می شوند.یک خط تیره جذبی در شمال هسته آن به سختی مشاهده شده  وهر دو طرف انتهایی کهکشان نیز تا حدودی روشن تر وبا عرض بیشتر از بقیه نواحی دیده می شوند،چیزی که به شناخت ساختمان مارپیچی آن کمک کرده است.نواحی اطراف کهکشان تقریبا" از ستاره تهی است تنها یک ستاره با قدر 13 در فاصله 3 دقیقه قوسی در شمال هسته آن خود نمایی می کند.

 برای دیدن عکسی بزرگ از این جرم به آدرس زیر مراجعه نمایید:

http://thebigfoto.com/wp-content/uploads/2009/04/messier-98.jpg