آمالته ا

بزرگترین وسومین قمر از چهار قمر نزدیک به مشتری که در سال 1892 به دنبال تحقیق اقمار مشتری توسط  بارنارد با یک تلسکوپ 91 سانتی متری در رصدخانه لیک کشف شد. به دلیل اندازه کوچک (150× 170× 270) کیلومتر فاصله بسیار زیاد از خورشید ودرصد بازتاب سطحی کم06/0به سختی در نور درخشان مشتری مشاهده می شود.این قمر پنجمین و آخرین قمر کشف شده مشتری بعد از اقمار گالیله‌ای و آخرین قمری از منظومه شمسی است که با مشاهده مستقیم چشم کشف شده است. دارای سطحی نامنظم بوده و قطر بزرگ آن همواره به سمت مشتری است. سطح آن به رنگ قرمز تیره است (این قمر قرمز‌ترین جسم منظومه شمسی است) و این می تواند نشانگر این باشد که این قمر در مسیر سولفور، اکسیژن و سدیم پرتاب شده ناشی از فعالیتهای آتشفشانی قمر آیو به سوی مشتری بوده است و این گازها روی سطح این قمر رسوب کرده‌اند.

سفینه گالیله در سال 2002 نشان داد که این قمر به طور کامل یک جسم جامد و یک تکه نیست بلکه تجمعی از تکه سنگ‌هایی است که به دلیل گرانش گرد هم وبه هم چسبیده‌اند. بکمک اثرات گرانشی این قمر روی سفینه دانشمندان  چگالی آنرا به انداز ه 8/1 گرم درسانتمتر مکعب، کمتر از چگالی آب، یافتند و این نشان از متخلخل بودن کل قمر داشت. فرضیه‌های پیشین حاکی از این بودند که اقماری که به مشتری نزدیکترند باید چگالتر باشند ولی این قمر آن را رد می کند. این قمر احتملاً ترکیبی از قلوه سنگ، یخ و فضای خالی بین آنهاست. انرژی برونداد این قمر بیشتر از آن چیزی است که از خورشید دریافت می کند، مانند این است که خوددارای یک منبع گرمایی درونی می‌باشد. این منبع گرمایی احتمالاً ناشی از اثرات گرانشی مشتری و یا جریان‌های الکتریکی ناشی از اثر میدان مغناطیسی قوی مشتری روی هسته این قمر دانست. این قمر هر 489/0 روز یکبار به دور مشتری می چرخد. فاصله آن تا مشتری 181300 کیلومتر است.

برای کسب اطلاعات بیشتر به زبان انگلیسی به سایتهای زیر مراجعه کنید.

www2.jpl.nasa.gou/Galileo/amalthea

 برای کسب اطلاعات بیشتر درباره نامگذاری عوارض سطحی آن به سایت زیر مراجعه نمایید:

http://planetarynames.wr.usgs.gov/Page/AMALTHEA/target