برافزایش

 بر خورد در فضا امری عادی است و نیتجه برخورد در حالت کلی به انرژی دو جسم برخورد کننده بستگی دارد.

اگر انرژی زیاد باشد نتیجه برخورد از هم پاشیدگی است و دو جسم به ذرات و قطعات کوچکتری تقسیم می شوند که تعداد وزن این هم به چگالی، ترکیب، استحکام، فاز (مثلا گازی، مایع یا جامد) و جرم اجسام و همینطور به هندسه برخورد بستگی دارد. از طرف دیگر اگر انرژی کم باشد پدیده بر افزایش رخ می دهد و دو جسم بهم می چسبند یا در کنار هم قرار می گیرند. مراحل اولیه تشکیل منظومه شمسی، شکل گیری سیارکهای بزرگ و کوچک، دنباله دارها و در مقیاس گسترده شکل گیری کل کیهان از دید مسائل مربوط به برافزایش قابل بررسی می باشد.

در بر افزایش هم بزرگ شدن اجرام جامد مطرح است و هم به گیر اندازی گاز توسط گرانش یک جسم بزرگ .

دلیل بهم چسبیدن ذرات کوچک شامل موارد زیر می باشد

1.       نیروهای سطحی وا ندروالسBonding   

2.       اثرات الکتریکی یا مغناطیسی

3.       لایه های جذب شده مولکولهای ارگانیک که نوعی چسب تشکیل می دهند

4.       ذوب جزئی قطعات یخی

در مورد ذرات بزرگتر در حد چند کیلومتر گرانش مهمترین دلیل چسبیدن قطعات می باشد. بدلیل وجود گرانش این اجرام ذرات پراکنده اطراف را جذب کرده و به ترتیب بزرگتر بشوند .