ستاره شناس انگلیسی که از سال 1819 وارد دانشگاه کمبریج شد و توانایی خود در ریاضیا ت را به نمایش گذاشت، به درجه استادی رسید و در سن 26 سالگی نیز به درجه استادی ستاره شناسی نائل آمد و از آنجا بود که از کمبریج به گرینویچ منتقل شد. در سال 1835 به عنوان هفتمین ستاره شناس سلطنتی انتخاب شد تا سال 1881 که بازنشسته گردید در رصدخانه گرینویچ مشغول به کار بود. علاقه او استانداردسازی در ستاره شناسی موقعیتی بود. او در جهت بر طرف کردن ابیراهی (خطا) آستیگماتیسم که چشمهای خود نیز از آن رنج میبرد اقدامات و مطالعات مفیدی داشت. قرص ایری هم به پاس خدمات و افتخارات او دارای چنین نامی شده است.
او و همکارانش در رصدخانه گرینویچ به محاسبه چگالی زمین، جرم سیاره مشتری، محاسبه مدار دنباله دارها، فهرست بندی ستارگان، محاسبه حرکت ماه، بررسی پدیدههای مربوط به عبور زهره وگرفتگیهای ماه و خورشید با دقت زیاد اقدام نمود وهمین اندازه گیریهای دقیق موجب شد که زمان متوسط گرینویچ در سال 1880 به عنوان مبدا زمان در انگلیس و سپس در کل دنیا مورد قبول واقع شود. یکی از ایرادهایی که به او گرفته شده همکاری نکردن با John Couch می باشد که منجر به تاخیر در کشف نپتون تا سال 1846 شده است.