کمیتی است که در تحلیل رفتار اجسام چرخان یامدار گرد بکار می رود. مثلاً سیاره‌ای که حول یک ستاره مرکزی می چرخد دارای اندازه حرکت زاویه‌ای نسبت به آن ستاره بوده واندازه آن برابر باحاصلضرب جرم سیاره در سرعت آن و شعاع مداری آن (فاصله با ستاره) می‌باشد واز آنجایی که مدارها به ندرت دایروی بوده وفاصله سیاره باستاره تغییر می‌کند بادر نظر گرفتن قانون بقای اندازه حرکت، با توجه به اینکه جرم سیاره ثابت است سرعت آن تغییر می کند. بنابراین در طول حرکت در مدار، آنجائیکه فاصله کم می شود سرعت زیاد وآنجائیکه فاصله زیاد می شود سرعت سیاره کم می‌شود.
درمسیر تکاملی ستارگان نیز هنگامی که انبساط رخ می‌دهد یعنی ابعاد ستاره زیاد می شود سرعت چرخش به دور خودکم وهنگامی که ستاره منقبض می شود یعنی از شعاع آن کاسته می شود سرعت چرخش آن به دور خودبیشتر می شود.