یک روش طیف سنجی که در آن به کمک تداخل یک باریکه لیزری با یک لرزش ماوراء صوت ناشی از یک موج رادیویی ورودی به سیستم مشاهده پدیده های رادیویی که بصورت متغییر در فرکانس و زمان هستند امکان پذیر می شود.
با این طیف سنجها مشاهدات ستاره شناسی مادون قرمز و امواج با طول موجهای میلی متری امکان پذیر است. سادگی، فشردگی و توانایی پردازش چند هزار کاناله بصورت همزمان از قابلیتهای این طیف سنجها می باشد.
این روش اولین بار توسط لامبرت در سال 1962 معرفی شده و اولین بار در زمینه ستاره شناسی رادیویی توسط Cole T.W در سال 1966 مورد توجه قرار گرفته است.