دریاهای ماه

کلمه maria  کلمه لاتینی به معنای دریاها بوده ومعادل فرد آن mare  می باشد.قبل از اینکه فضا کاوها به سطح ماه برسند همه آگاهی ما درباره آن با نگاه از میان تلسکوپها به ماه حاصل می شد. در سال ۱۶۱۰ وقتی که گالیله با تلسکوپ تازه اختراع شده خود به رصد ماه پرداخت نواحی تاریکی را در سطح آن مشاهده کرد و فکر کرد که این نواحی تاریک دریاست و لذا این مناطق را دریا نامید. البته قبل از گالیله ستاره شناسان دیگری این مناطق را رصد کرده بودند و نام دریا را روی آن مناطق گذاشته بودند. گرچه ستاره شناسان امروزی می دانند که هیچ آبی در سطح ماه وجود ندارد با این حال اسامی سنتی همچنان روی نقشه های ماه باقی مانده اند. در واقع دریاهای ماه سطوحی عظیم و کاملاً خشک از سنگ گدازه ها هستند. این گدازه ها در حدود ۳میلیارد سال پیش در بخشهایی از سطح سفید ماه که مملو از دهانه های آتشفشانی بوده سرازیر شده و روی قسمتهایی از آنها را پوشانده است. سپس این حجم عظیم گدازه ها سرد شده اند و به این ترتیب دریاهای ماه به وجود آمدند.
اگر شما هم هنگام ماه کامل با چشم غیر مسلح به ماه نگاه کنید می توانید مناطقی را ببینید که نسبت به نقاط دیگر ماه تیره تر هستند وممکن است این تصور به وجود آید که در سطح ماه دریا واقیانوس وجود داردهمچنین اگر بایک دوربین دو چشمی یا تلسکوپ به سطح آن بنگرید این مناطق تیره را به صورت اشکالی تقریبا" دایره ای وشبیه اقیانوسهای زمین خواهید دید.

امروزه مشخص شده است که دریاها چیزی جز جریان گدازه در گذشته های دور برسطح ماه بر اثر برخوردهای عظیم شهابسنگی وبوجود آمدن سطحی تقریبا" صاف بر روی آن نیستند.به بیان دیگر با خروج مواد مذاب از قسمتهای درونی ماه وپخش این مواد بر سطح آن یک دشت پر از گدازه پدید آمده که پس از سرد شدن این گدازه ها،مناطقی صاف وهموار در سطح ماه ایجاد شده است.دریاها حدود 16 درصد از سطح کره ماه را اشغال کرده اند وبزرگترین آنها دریای بارش نام دارد که قطر آن حدود ۱۱۰۰ کیلومتر است. این مناطق دارای پوششی از گردوغبار هم می باشند.

گفتنی است دریاهای ماه توسط گیام باتیستا ریچیولی  اخترشناس ایتالیایی در سال ۱۶۵۱، با این اسامی جالب و عجیب نامگذاری شده اند .برای کسب اطلاعات عددی درباره دریاهای ماه اینجا را کلیک نمایید.

جدول گرفته شده از سایت دانشنامه رشد.