این بارش در اواسط دی ماه در اوج سرمای زمستان به اوج می رسد ودیدن شهابهای آن احتیاج به تحمل سرما دارد.نام بارش ربعی یا کوادرانت از صورت فلکی کوچک ربع (به معنای یک چهارم )گرفته شده که دیگر وجود ندارد.در تقسیم بندی های جدید صورتهای فلکی بخشی از آن صورت فلکی به صورت فلکی عوا وبخشی دیگر به دب اکبر داده شده است.اما این بارش همچنان به نام صورت فلکی اش باقی ماند.کانون این بارش در نزدیکی ستاره بتا-عوا در نقطه ای با بعد 15.28 ومیل 50 قرار دارد.یکی از نکات جالب توجه درباره این بارش این است که ذرات باقی مانده همانند شهاب های جوزایی بقایای سیارک EH1 2003 هستند.ستاره شناسان معتقدند که این سیارک احتمالا" هسته سرد شده وبی جان دنباله دار C/1490 Y1 است که منجمان چینی ژاپنی وکره ای حدود 500 سال پیش آنرا رصد کرده اند.جالب است بدانید که بسیاری از شهابهای این بارش از نزدیکی ستاره قطبی عبور می کنند.دوره فعالیت اصلی آن بارش حداکثر به 19 ساعت می رسد ومعمولا"در شرایط ایده آل رصدی بین 50 تا 120 شهاب در ساعت بسته به ارتفاع کانون وفعالیت بارش رصدی می توان شمرد.بیشترین شهاب های دیده شده در این بارش در سال 1992 میلادی گزارش شده است.در آن سال رصدگران حدود 180 شهاب در ساعت شمرده اند.
حدود ۹ تا ۱۲ ساعت بعد از بیشینه اصلی بارش یک بیشینه البته با تعدادشهابهای کمتر نیز وجود دارد که با روشهای رصد رادیویی بیشتر قابل لمس است.
سرعت شهابهای این بارش متوسط می باشد.چون این ناحیهِ آسمان با صورتهای فلکی دب اکبر، عوا، جاثی و اژدها احاطه شده است و نزدیک به‌شمال آسمان قرار دارد می‌توان به‌آن بارش دور‌قطبی لقب داد.
به‌دام انداختن شهابهای ربعی (در هنگام عکاسی )شاید کمی ساده‌تر از شهابهای بسیار تُند و تیز بارش‌هایی مانند اسدی، برساوشی و اتا-دلوی باشد زیرا سرعت ورود شهابواره‌های رُبعی به جوّ زمین ۴۱ کیلومتر بر ثانیه است که نسبت به تندترین شهابواره‌های سقوط‌کننده در جوّ زمین (مانند اسدی‌ها) حدود ۴۰ درصد کمتر است.
منبع : با همکاری سایت مجله نجوم