بارش شهابی

شهابهایی که در آسمان مشاهده می شوند را می توان به دو دسته تقسیم نمود.شهابهایی که بطور پراکنده ودر جهتهای مختلفی در آسمان دیده می شوند(تعداد این شهابهای پراکنده در یک شب عادی کمتر از ۶ عدد در ساعت است)وشهابهایی که دارای نظم بوده ودر شبهای خاصی از سال رخ می دهندو نمایان شدن این شهابها با نام بارش شهابی شناخته می شود.زمانی که یک دنباله دار از جایی عبور می کند ذرات بخارشده سطحی آن٬ از آن جداشده ودر مسیر عبور آن در فضاباقی می مانند. بارش شهابی زمانی رخ می دهد که زمین از میان غبارها وذرات باقیمانده از عبور دنباله دارها می گذرداین غبارها وذرات هنگام ورود به جو زمین بدلیل سرعت زیاد یونیده شده ،می سوزندواز خود ردی بجا می گذارند. هرچه زمین به توده شهابی نزدیکتر باشد ویا اینکه به تازگی دنباله دار از آن مکان عبور کرده باشد شدت بارش شهابی شدیدتر خواهد بود وما می توانیم شاهد شهابهای بیشتر وپرنورتری باشیم.برعکس هر چه زمین از فاصله بیشتری از مکان عبور دنباله دار عبور کند یا مدت زمان بسیار دوری دنباله دار از آنجا عبور کرده باشد شدت بارش کمتر خواهد بود.محل قرار گیری توده های غبار در فضا تقریبا" ثابت است .بنابراین زمین در زمانهای خاصی به آن مکانها می رسد وما در این تاریخها شاهد بارش شهابی هستیم.برای مشاهده فهرستی از بارشها اینجا را کلیک کنید.

اوج بارشها یعنی زمانی که تعداد شهابهای یک بارش بخصوص ،در یک بازه زمانی مشخص،بیشترین تعداد است.بعضی از بارشها برای مثال طی ۲ تا ۳ ساعت به اوج می رسند وتعداد بارشها در یک زمان کوتاه به حداکثر می رسد وبعضی نیز طی یک یا دو شب به اوج می رسند وبعد از آن تعداد شهابها افت می کند.بعضی نیز دارای یک پهنه چند روزه هستند.

شهاب های در یک بارش در مسیر های موازی حرکت می کنند . اما به همان دلیل که به نظر می رسد خطوط موازی راه آهن در افق به هم می رسند ، ولی هر چه به چشم ناظر نزدیک تر می شوند بیشتر از هم جدا می شوند ، آنها هم به نظر می رسند که از هم دور میشوند .بنابراین این که به نظر می رسد همگی از یک نقطه می آیند ناشی از اختلاف منظر است.

شهاب های دیده شده در ساعات صبح دارای سرعت های بالاتری هستند ، چون سرعت آنها در موقعی که به زمین نزدیک می شوند با سرعت زمین در مدارش جمع می شود . به دلیل این سرعت ، دمای تولید شده بسیار بالاست . در نتیجه نور شهاب های دیده شده در صبح به طور قابل توجهی آبی تر از نور شهاب هایی است که قبل از نیمه شب دیده می شوند.

یکی از پارامترهای مرتبط با بارش شهابی پارامتر ZHR است.این پارامتر نشاندهنده تعداد شهابهای مشاهده شده در یک ساعت است، در شرایطی که کانون بارش در سمت الرأس یاzenit ( بالاترین نقطه در آسمان ) و آسمان کاملا" صاف و تاریک باشد. منظور از آسمان تاریک ، آسمانی با حد قدر ۵/۶ است .در واقع ZHRنرخ ساعتی شهاب ها است که واقع گرایانه حساب شده است. ولی از آنجا که به طور معمول این شرایط فراهم نیست، اختر شناسان تلاش می کنند تا آن را محاسبه و حتی پیش بینی کنند. اما کار به این سادگی ها هم نیست. بسیار اتفاق می افتد که در یک شب دو یا چند بارش فعال هستند و شما برای محاسبه  ZHR هر بارش  لازم است شهاب های بارش های مختلف را از هم تفکیک کنید.این را هم باید در نظر داشت که بعضی از شهاب ها هم شهابهای پراکنده هستند. از این پارامتر برای مقایسه شدت بارش در مکانها وزمانهای متفاوت استفاده می شود.

 برای کسب اطلاعات درباره محاسبه این پارامتر(البته به زبان انگلیسی)اینجارا کلیک نمایید.

                                          رصد و ثبت بارش شهابی

اختر شناسان بارش های شهابی را با روش های مختلفی همچون رصد مرئی ، رادیویی با تصویربرداری ویدئویی و حتی با تلسکوپ ( در برخی از بارش های کم شمار ) بررسی می کنند.

با این روش ها ، تا کنون بیش از  ۵۰  بارش شهابی بررسی شده است. یکی از رایج ترین و کم هزینه ترین روش ها، رصد مرئی است ، یعنی تماشای مستقیم شهاب ها که به یکی از علاقه مندی های اصلی منجمان آماتور امروز تبدیل شده است. بررسی بارش های شهابی از اوایل قرن نوزدهم میلادی و به ویژه پس از ظهور با شکوه بارش شهابی اسدی در سال ۱۸۳۳ میلادی جنبه ی علمی به خود گرفت و در دو قرن  گذشته نتایج رصد های آن در مجلات مختلفی به چاپ رسیده است. نخستین پرسش منجمان آماتور برای آغاز رصد بارش های شهابی این است که چه چیز هایی را باید رصد کنیم؟ چگونه رصد کنیم و رصد هایمان را ثبت کنیم ؟ پاسخ این پرسش وابسته به هدف از رصد بارش شهابی است. گاهی رصدگر با وجود آنکه دلباخته ی زیبایی های آسمان شب است اما فقط به منظور تماشای این پدیده چشم به آسمان دوخته است . او از دیدن هر تیر شهاب لذتی بی اندازه می برد . اما رصدگر دیگری قصد دارد در کنار این شوق زیبا ، کار علمی انجام دهد . در این حالت باید در ثبت مواردی از بارش شهابی کوشش کند تا گزارش او کاربرد علمی داشته باشد .

هر شهابی که در آسمان ظاهر می شود ، دارای مشخصاتی است که لازم است ابتدا با آنها آشنا شویم :  

  قدر :

شهاب ها هم مانند ستاره ها درخشندگی متفاوتی دارند که با مقیاس قدر بیان می شود.قدر شهاب بیانگر مقدار روشنایی آن در هنگام اوج درخشش است. قدر شهاب را به کمک مقایسه ی درخشندگی اش با ستاره ها می توان تعیین کرد که البته این کار تقریبی است و با تمرین و تجربه می توان دقت آن را بالا برد. البته ارتفاع ظهور شهاب و در نتیجه اثر جو زمین موجب افت درخشندگی شهاب می شود. در صورتی که ارتفاع شهاب بیش از  ۶۵ درجه از افق باشد، این اثر محسوس نیست. ولی در ارتفاع ۴۵ تا ۶۵  این افت نورانیت به اندازه ی نیم واحد قدر است و با کاهش ارتفاع شهاب در آسمان این اثر بیشتر می شودبه طوری که افت درخشندگی در ارتفاع حدود ۱۵ درجه به ۳ واحد قدر می رسدکه باید به نوعی در ثبت اطلاعات در نظر گرفته وتصحیح شود.

  طول رد:

برخی از شهاب ها رد بلند و برخی دیگر ردی کوتاه دارند . طول ظاهری مسیری که یک شهاب طی می کند طول رد گفته شده و بر حسب درجه بیان می شود. برای اندازه گیری این کمیت می توانید از همان مقیاس های رایج زاویه سنجی استفاده کنید . اگر رصد گری رد یک شهاب را در جهت معکوس ادامه دهد به کانون ختم می شود.

  رنگ:

شهاب ها رنگ های مختلفی دارند . وقتی جسم سازنده ی شهاب ( شهابواره ) وارد جو می شود ، با برخورد به مولکول های گاز می سوزد و گرمای آن موجب یونیزه شدن گازهای اطراف می شود . رنگ شهاب نشان دهنده ی رنگ عنصری است که بیش از همه یونیزه شده است . به عنوان مثال رنگ سبز نشان دهنده ی اکسیژن جو ، رنگ آبی مربوط به نیتروژن جو و رنگ زرد مربوط به سدیم موجود در شهابواره است . اگر هم سرعت شهاب بسیار زیاد باشد معمولا" به رنگ سفید دیده می شود.

  مدت دوام:

درخشش شهاب ها نا پایدار است و به سرعت خاموش می شوند. شما فقط می توانید شهاب ها را بر حسب مدت دوامشان به چند دسته سریع ، متوسط و کند تقسیم کنید . البته به کمک روشی در عکاسی از شهاب ها می توان مدت دوام آن ها را تعیین کرد. روش کار به این صورت است که پنکه ای کوچک را در جلوی عدسی دوربین عکاسی نصب می کنیم و عکاسی بلند مدت را آغاز می کنیم. به دلیل حرکت متناوب پره ی پنکه از جلوی دریچه ی دوربین در صورتی که شهابی از میدان دید دوربین بگذرد، تصویر شهاب درآن یک خط پیوسته نخواهد بود و تصویر منقطع است. با شمارش تعداد برش های رد شهاب و آگاهی از تعداد دور موتور پنکه در ثانیه می توان مدت دوام شهاب را تعیین کرد.

  دود:

 بعضی از شهاب ها پس از خاموشی ، از خود در آسمان رد دود مانندی به جا می گذارند. دود آذر گوی ها ، یعنی شهاب های پرنورتر از سیاره زهره تا چند دقیقه در آسمان دیده می شود. اما سرانجام بر اثر جابه جایی لایه های جوی ، پخش و ناپدید می شود .

شهاب های یک بارش حتی در فاصله ی بیش از۵۰ درجه ای کانون هم ظاهر می شوند. اگر رصد گری بخواهد به همه ی این پارامترها توجه کند و مشخصات شهاب ها را هم تخمین بزند و یادداشت کند ، با مشکل مواجه می شود. اما ناراحت نباشید، با یک رصد گروهی و تقسیم کارها می توانید به تمامی این نکات توجه کنید و یک گزارش کامل به دست آورید. یا آنکه به صورت فردی رصد کنید و فقط بخشی از آسمان را  زیر نظر بگیرید و سپس ZHR  را برای سراسر آسمان تخمین بزنید. در بارش های شهابی که تعداد شهاب ها به بیش از  چند صد عدد در ساعت می رسد (  مثل بارش اسدی در سال های اخیر ) دیگر فرصتی برای ثبت تمام مشخصات شهاب ها نیست . در چنین شرایطی مهمترین مشخصه ها مثل تعداد شهاب های بارش مورد نظر در بازه های زمانی مختلف و وضعیت رصدی آسمان (  مثل حد قدر و در صد ابری بودن آسمان ) ثبت می شوند.

          آغاز رصد

نخستین کار پیدا کردن یک مکان مناسب است . این مکان باید تاریک و با افقی نسبتا" باز باشد . هر چه آسمان تاریکتر باشد ، شهاب های بیشتری خواهید دید . حتما" لباس گرم ، زیرانداز ، چراغ قوه بزرگ و کوچک ، دفترچه یادداشت ، ساعت و دیگر ضروریات رصد را به همراه داشته باشید . قبل از شروع رصد با استفاده از ستاره ها در مورد تخمین قدر و طول رد شهاب ها تمرین کنید . بسته به تعداد افراد گروهتان آسمان را به چند بخش تقسیم کنید . سعی کنید این بخش ها وجه اشتراکی با یکدیگر نداشته باشند . به عنوان مثال می توان آسمان را به چهار ناحیه تقسیم کرد، بطوریکه نسبت به کانون بارش تقارن داشته باشد. برای هر بخش آسمان دو نفر را در نظر بگیرید ، یکی برای رصد و یک نفر هم  مأمور ثبت مشخصات شهاب ها . رصد را از زمانی شروع کنید که ارتفاع کانون بارش حداقل ۱۵  درجه باشد . کل شب رصد هایتان را به بازه هایی زمانی تقسیم کنید . مدت هر بازه به تعداد شهاب ها بستگی دارد . مثلا" می توانید بازه ها را ۳۰ دقیقه ای انتخاب کنید و در صورت افزایش شهاب ها به ۱۵ دقیقه کاهش دهید و اگر با طوفانی از شهاب ها در آسمان روبه رو شدید ، باز هم بازه ها را کوتاه تر کنید، مثلا"  ۵  دقیقه . چرا که پس از رصد باید سرعت ساعتی سمت الراسی را برای هر رصد گر و در هر بازه زمانی محاسبه کنید ، با کوتاه کردن بازه های زمانی، دقت را بالا می برید .

 وظایف رصد گران

در رصد گروهی بارش شهابی ، هر یک از افراد گروه وظیفه و کار متفاوتی دارند :

1-تعیین حد قدر محدوده رصدی خود . نرخ شهاب ها تابع حساسی از حد قدر است . اگر ماه در آسمان نباشد . حد قدر آسمان طی نیمه شب چندان تغییر نمی کند . سعی کنید در هر یک یا دو ساعت یک بار حد قدر را تعیین کنید .

2-تشخیص آنکه شهاب ها مربوط به یک بارش است یا پراکنده است . با داشتن  اطلاعاتی از بارش های فعال در آن شب نوع بارش را تعیین کنید.(جدول ۱ )به عنوان مثال در شب ۲۱و۲۲ مرداد هم بارش برساوشی فعال است و هم دلتا-دلوی جنوبی و شمالی و هم آنکه ممکن است شهاب های پراکنده دیده شوند .

3- تخمین و اعلام مشخصات شهاب : مهمترین مشخصه ، قدر شهاب است . برای شروع کار ، تقریب یک قدر کافی است . مشخصه بعدی طول رد است . دقت ۵  درجه برای این مورد کفایت می کند و دقت بالاتر با توجه به توانایی چشم انسان غیر عملی به نظر می رسد . رنگ شهاب را هم تا حدودی می توان  تعیین کرد.

     4-تعیین زمان مفید رصد در هر بازه : ممکن است در هر بازه رصدی ، تمام دقایق آن مفید نباشد . در این صورت با کم کردن تقریبی زمان تلف شده ، زمان مفید را تعیین واعلام کنید.

   وظایف نویسنده ها

     1-ثبت مشخصات اولیه مثل تاریخ ، بازه رصدی ، نام مکان رصد ، نام رصدگر ، حد قدر و . . . در جدول های از پیش تعیین شده .

     2-ثبت مشخصات شهاب ( نوع بارش یا پراکنده ، قدر ، طول رد ، رنگ و  . . . ) به همراه شماره در جدول . بهتر است از نوشتن واژه ها و حروف اضافی خودداری کنید و فقط حرف اول واژه ها را بنویسید.

3 - تعیین تقریبی درصد ابری بودن محدوده رصدی و ارتفاع کانون بارش در ابتدا و انتها ی بازه رصدی . البته با آگاهی قبلی از مختصات کانون بارش و مختصات جغرافیایی محل رصد می توان ارتفاع کانون را محاسبه کرد .

4-ثبت زمان مفید در پایان هر بازه رصدی

تکمیل کننده موارد یاد شده در بالا ، ثبت مسیر شهاب ها در نقشه آسمان است . در این روش رصدگر بعد از تخمین و اعلام مشخصات شهاب ، مسیر رد آن را در نقشه آسمان با کشیدن خطی مشخص می کند و پس از دریافت شماره شهاب از نویسنده ، شماره آن را در کنار مسیر می نویسد . این کار باعث هدر رفتن وقت می شود و به همین دلیل می توان این کار را فقط برای شهاب های بارش اصلی انجام داد . فایده رسم شهاب ها در این است که در تجزیه و تحلیل داده ها می توان توزیعی از پراکندگی شهاب ها به دست آورد. در تمام مدت رصد ، هر کسی باید محدوده خودش را رصد کند. اگر با مشکل نفرات مواجه هستید ، می توانید برای هر دو رصد گر از یک نویسنده استفاده کنید . البته به شرط آنکه داده های هر رصد گر مجزا نوشته شود . استفاده از ضبط صوت ( واکمن ) در بارش های بزرگ می تواند خیلی موثر باشد . اگر هم فکر می کنید حجم کار ها زیاد است ، می توانید موارد را کم کنید و فقط به شمارش و تخمین قدر شهاب ها اکتفا کنید .

اگر انفرادی رصد می کنید ، باید خودتان هم اطلاعات را ثبت کنید و زمان تلف شده ی بیشتری خواهید داشت . از آنجا که شعاع موثر میدان دید یک رصد گر مرئی حدود ۵۰ درجه است . بنا بر این بخشی از آسمان را می توانید رصد کنید . بررسی های آماری نشان می دهند که بیشترین تعداد شهاب ها در فاصله ی ۳۵ درجه ای کانون ظاهر می شوند . بنابر این مرکز دید خود را در حدود ۳۵  درجه ای  کانون به طرف سمت الرﺃس قرار دهید . در این صورت اقبال شما بیشتر خواهد بود .

این نکته را در نظر بگیرید که تمام این روش ها ، پیشنهادی است . شما باید قادر باشید که با توجه به تعداد افراد ، توانایی ها و امکانات خود برنا مه ی منظم و انعطاف پذیری طراحی کنید . مسلما" پس از پایان چنین رصد پر کاری از یک فعالیت گروهی لذت خواهید برد .

                                         روش رادیویی در شمارش شهابها

هرشهابی با شیرجه به درون جو زمین ردی پر تلاطم از گازهای یونیده باقی می گذارد. این ردیونیده درمسیرش خطوط منظم میدان مغناطیسی زمین را آشفته می کند . با ترکیب مجدد گازهای یونیده، میدان مغناطیسی دوباره آرام می شود. حرکت شتابدار ذرات باردار در میدان مغناطیسی، امواج رادیویی تولید می کند که بسامد این امواج در محدوده باند VLF  ( 3 هرتز تا 30 کیلو هرتز ) است. بنابراین با استفاده از گیرنده VLF می توان این امواج را دریافت کرد.

برای کسب اطلاعات بیشتر درباره شنیدن شهابهابه سایت زیر مراجعه نمایید:

 http://cph-theory.persiangig.ir/1262-rasaderadioei.htm

                                                           پیش بینی بارش ها

پیش بینی بارش های شهابی کار پیچیده ای است. دنباله دار ها اجرام سبک و تاثیر پذیری هستند. بنابراین به راحتی تحت تاثیر دیگر سیارات قرار می گیرند. این عامل در مورد دنباله دار های کوتاه دوره (مانند دنباله دار تمپل-تاتل) مهمتر است. اثرات گرانشی باعث می شود که مدار دنباله دار در هر بازگشت دقیقا" یکسان نباشد بنابراین در بازگشت های مختلف دنباله دار ذرات پخش شده از آن در فواصل مختلفی از مدار زمین قرار می گیرند. اختلالات سیارات (به ویژه سیاره مشتری) باعث می شود که توده ذرات به جامانده از دنباله دار جابه جا شود. جرم ، سرعت ذرات پرتاب شده از دنباله دار نیز متفاوت است. برای پیش بینی اثرات گرانشی وارد شده می بایست مجموعه ای از اثرات گرانشی متقابل(خورشید، زمین ، مشتری و توده ذرات) را در نظر گرفت. اصطلاحا" باید یک سیستم چند ذره ای را مورد بررسی قرار داد. کار پیچیده ای که احتیاج به کامپیوترهای پرسرعت دارد. علاوه بر اثر گرانشی ، فشار تابشی خورشید نیز باعث پهن شدگی و تغییر توزیع ذرات می شود.در نتیجه توزیع جرم در توده ذرات دچار تغییر می شود و برای پیش بینی شدت بارش، نیازمند تعیین توزیع ذرات هستیم.

مهمترین بارشهای سالیانه موارد زیر می باشند:

اردیبهشت؛ بار ش شهابی شلیاقی
بارش شهابی شلیاقی یکی از قدیمی ترین بارش های شهابی رصدشده است. چینی ها دو هزار سال پیش آن را ثبت کرده اند. منشاء این بارش، دنباله دار تاچر (Thatcher, C/1861 G1) است. این دنباله دار در سال 1861 کشف شد. دوره تناوب این دنباله دار 415 سال محاسبه شده است. ساکنان نیمکره شمالی می توانند این بارش را در بیشتر طول شب مشاهده کنند. البته شدت شهاب های آن زیاد نیست و در بهترین شرایط و در آسمانی کاملاً تاریک به حدود 15 شهاب در ساعت می رسد.



اردیبهشت؛ بارش شهابی اتا- دلوی
بارش اتا - دلوی از بقایای ذرات به جای مانده از دنباله دار هالی است. به علت ارتفاع کم کانون بارش، رصد آن از نیمکره شمالی به خوبی میسر نیست. رصدگران می توانند در سپیده دم، کانون بارش را در افق جنوب شرقی خود مشاهده کنند.
مرداد؛ بارش شهابی دلتا- دلوی جنوبی
مرداد، ماه بارش های شهابی است. در این شب ها چندین بارش شهابی به طور همزمان فعال هستند. بارش شهابی دلتا- دلوی جنوبی که بیشتر برای ساکنان نواحی جنوبی مناسب است در 6 مرداد به اوج خود می رسد.

مرداد؛ بارش شهابی برساووشی
بارش شهابی برساووشی یکی از معروف ترین بارش های شهابی سالیانه است که در 21 تا 22 مرداد به اوج فعالیت خود می رسد. شاید به جرات بتوان گفت بارش شهابی برساووشی یکی از شورانگیزترین برنامه های سالیانه نجومی است که در شب های گرم تابستان منجمان آماتور را گردهم می آورد. نخستین گزارش های رصد این بارش به بیش از دو هزار سال پیش برمی گردد که در شرق دور (چین، ژاپن و...) ثبت شده است. منشاء بارش برساووشی، دنباله دار سویفت- تاتل است که در سال 1862 کشف شد. چند سال پس از کشف این دنباله دار بود که «شیاپارلی» با کمک محاسباتش نشان داد دنباله دار سویفت- تاتل منشاء بارش شهابی است. این اولین بار بود که ارتباط بارش شهابی و دنباله دار به اثبات می رسید. افزایش فعالیت بارش برساووشی در سال های 63-1861 تاییدکننده این مطلب بود. دوره تناوب دنباله دار سویفت- تاتل حدود 130 سال است و آخرین بار در اوایل دهه 1990 به حضیض خود رسید و در سال های 1991 و 1992 نیز تعداد شهاب های بارش برساووشی بیش از حد معمول بودند.

مهر؛ بارش شهابی جباری
منشاء این بارش، دنباله دار هالی است. کانون این بارش در نزدیکی ستاره معروف قرمزرنگ این صورت فلکی قرار دارد که پس از نیمه شب طلوع می کند و تا صبح در آسمان است. اوج این بارش تقریبا" در بامداد آخرین روز ماه مهر اتفاق می افتد.

آبان؛ بارش شهابی اسدی
ظهور چشمگیر بارش اسدی 1799 را بسیاری از دریانوردان و ساکنان قاره امریکا رصد کردند. در سال 1833 نیز بارش اسدی شگفتی آفرید. در مدت چند ساعت تعدادشان به هزاران شهاب در ساعت رسید، به طوری که بسیاری تصور کردند جهان به پایان رسیده است.

در سال 1837، «هاینریش اولبرس» با بررسی بارش اسدی دهه های گذشته، دوره فعالیت آن را 33 یا 34 سال تعیین کرد. در آن زمان مشخص شد منشاء بارش شهابی اسدی، دنباله دار تمپل- تاتل است. در دهه های بعدی بارش شهابی اسدی فعالیت چشمگیری نداشت، اما در سال 1966 شهاب های اسدی غوغایی آفریدند. در مدت کوتاهی آسمان پر از شهاب شد، به طوری که برخی رصدگران در امریکای شمالی از ظهور 30 شهاب در یک ثانیه خبر دادند.

دنباله دار تمپل- تاتل در آخرین گذر خود در نهم اسفند 1377 به حضیض مدارش رسید. در این سال اوج بارش 20 ساعت زودتر از زمان پیش بینی شده اتفاق افتاد. آنهایی که موفق به رصد آن شدند، آذرگوی های بی نظیری را دیدند. در سال 1378 بارش اسدی در 30/5 صبح 27 آبان با ظهور هزاران شهاب در ساعت به اوج خود رسید. در آن زمان کانون در ارتفاع زیادی قرار داشت و بسیاری از ساکنان خاورمیانه توانستند شاهد این آتش بازی آسمانی باشند. در سال های اخیر فعالیت این بارش با ظهور حدود 10 شهاب در ساعت، معمولی بوده است.

آذر؛ بارش شهابی جوزایی
این بارش به علت تعداد شهاب های زیاد و پرنور، مورد توجه بسیاری از رصدگران است. کانون این بارش تقریباً در طی تمام شب در آسمان است.

دی؛ بارش شهابی ربعی
بارش شهابی ربعی یکی از چند بارش شهابی فعال سالیانه است. ربع نام صورت فلکی کوچکی است که در تقسیم بندی انجمن بین المللی نجوم جزیی از صورت فلکی عوا محسوب شده است، به همین دلیل نام این بارش شهابی برای خیلی ها آشنا نیست. سرد بودن هوا در این زمان باعث می شود رصدگران کمی به رصد آن بپردازند. کانون این بارش پس از نیمه شب از شمال شرق طلوع می کند و در ساعت 5 بامداد به ارتفاع حدود 50 درجه از افق شرقی می رسد. شهاب های این بارش سرعت نسبتاً کمی دارند. 

منبع :http://www.parssky.com    با تشکر از امیر حسن زاده از انجمن نجم شمال

برای کسب اطلاعات بیشتر درباره بارش های شهابی به زبان انگلیسی به سایت زیر مراجعه نمایید:http://www.amsmeteors.org/