کد خبر: 6076
تاریخ انتشار: دوشنبه 18 اردیبهشت 1396 -    8 May 2017
ارسال به دوستان
الف الف

Ullysses spacecraft

فضاپیمای اولیس

/ / / Ullysses spacecraft / /

نام یک فضاپیما که با هدف مطالعه میدان مغناطیسی-پلاسما-نوفه های رادیویی خورشید بعلاوه ذرات پرانرژی و تابش وغبارهای کیهانی در سال 1990 بامشارکت آژانس فضایی اروپا و ناسا به مدار ارسال شده وهمچنان به کار مفید خود ادامه می دهد . تنها کاوشگری است که در منظومه شمسی در مداری قطبی دور خورشید می گردد ومی تواند به قطب های آن بنگرد.اولیس ۱۷سال پیش در ملاقات با مشتری کمک گرانشی کافی برای جداشدن از صفحه منظومه شمسی را دریافت کرد ودر مداری 6.2 ساله به دور قطب های خورشید قرار گرفت.اولیس تا سال 2007 توانسته دوبار از قطبین به خورشید نگاه کند.در همین سال به ملاقات قطب جنوب آن رفته ومانند دورهای قبلی از فاصله ایمن 300 میلیون کیلومتری آن گذر کرد.آخرین نتایج بدست آمده از اولیس نشان می دهند که دمای حفره های بزرگ تاج در نواحی قطبی با یکدیگر متفاوت اند ودمای حفره قطب شمال 7 تا 8 درصد کمتر از حفره تاجی جنوبی است.دیگر یافته عجیب آن ثبت سیل ذرات پرانرژی از نواحی قطبی آن هم در کمینه فعالیت های خورشید است.باتوجه به اتمام سوخت اولیس کارشناسان پیش بینی می کنند ماموریت اولیس در اردیبهشت 1387 پایان یابد.

طبق اطلاعات حاصل از این ماموریت، دانشمندان آژانس فضایی اروپا توانستند ثابت کنند که از اعماق داخل خورشید صداهایی تولید می شوند که این صداها باعث تکان خوردن و لرزش زمین می شوند. محققان در آزمایش‌هایی بر روی فضاپیمای اولیس همچنین دریافتند که میدان مغناطیسی زمین، اتمسفر و سیستم های خاکی و زمینی نیز تحت تاثیر لرزش‌های صوتی قرار دادند. این پژوهشگران دریافتند اصوات دوردست و مجزا که پیش بینی شده از فشار و امواج جاذبه‌یی در خورشید تولید می شوند، برای رسیدن به زمین هدایت می شوند و در محیط زندگی ما قابل تشخیص هستند. دانشمندان این اصوات و طنین‌ها را در اطلاعات زلزله‌یی کشف کردند و آنها را در ولتاژهای ایجاد شده در کابل های اقیانوسی و در طیف وسیعی از سیستم های زمینی پیدا کرده اند. به گفته دانشمندان، هرچند این صداها همگی در اطراف ما هستند اما با گوش انسان قابل تشخیص نیستند.

منابع : مجله نجوم وخبری در سایت پارس اسکای

 

خبری درباره باد خورشیدی در تاریخ 12/7/87 از سایت آسمان شب ایران

فشار معمول باد خورشیدی از اواسط دهه 1990 بیش از 20% کاهش یافته است. Dave McComas  از موسسه ی تحقیقاتی تگزاس گفت:" از زمانی که ما 50 سال پیش شروع به بررسی باد خورشیدی کرده ایم این ضعیف ترین حالت باد خورشیدی است که روی داده است."حسگر بادخورشیدی SWOOPS در فضاپیمای Ulysses میزان کاهش را اندازه گرفت.این فضاپیما در سال 1990 پرتاب شد و خورشید را در یک مدار نادر ، جایی که هر دوقطب خورشید به همراه استوا در معرض دید است ، دور می زند.

نکته ی عجیب این است که سرعت میلیونها مایل بر ساعت باد خورشیدی به مقدار زیادی کاهش نیافته است- تنها 3% این تغییر در فشار ناشی از کاهش دما و جرم است.باد خورشیدی 13% سردتر و 20% کم جرم تر شده است.Arik Posner ، دانشمند برنامه ی Ulysses ناسا در این باره می گوید:" آنچه ما می بینیم یک روند طولانی مدت است ، کاهشی پایدار در فشار که زمانی در اواسط دهه 1990 آغاز شد."
این رویداد چقدر غیر عادی است؟
ما تنها باد خورشیدی را از سال های اولیه ی عصر فضا از اوایل دهه 60 تاکنون بررسی کرده ایم.در طول این زمان ، این رویدادی نادر است. باد خورشیدی منظومه شمسی ما را در بر گرفته است و با کره ی خورشیدی آغاز می شود. کره ی خورشیدی میدانی مغناطیسی است که از خورشید سرچشمه گرفته و توسط باد خورشیدی تا ابعاد بسیار عظیمی متورم می شود. همه سیارات، از عطارد گرفته تا پلوتو و فراسوی آن در این بخش قرار می گیرند.کره خورشیدی اولین سپر دفاعی منظومه شمسی در برابر پرتوهای کیهانی است. ذرات پر انرژی خارج شده از سیاهچاله ها و ابرنواخترها سعی در وارد شدن به منظومه شمسی را دارند اما توسط میدانهای مغناطیسی کره ی خورشیدی منحرف می شوند.

باد خورشیدی به اندازه ی گذشته کره ی خورشیدی را متورم نمی کند .این یعنی پوشش کمتر در برابر پرتوهای کیهانی .علاوه بر این ، فضاپیمای Ulysses آشکار ساخته است که میدان مغناطیسی خورشید نیز از اواسط دهه ی 1990 بیش از 30% ضعیف شده است.این امر ، پوشش طبیعی را حتی بیشتر کاهش می دهد .داده های منتشر نشده از این فضاپیما همچنین نشان می دهند که پرتوهای کیهانی اطراف زمین که شامل الکترونهای بسیار پر انرژی (GeV) هستند 20% افزایش یافته اند.این ذرات اضافه ساکنین کره ی زمین را تهدید نمی کنند زیرا اتمسفر غلیظ زمین و میدان مغناطیسی سیاره ای ، لایه های بشتری برای دفاع از ما تهیه کرده  از ما محافظت می کند.

اما به هر حال این پرتوهای کیهانی اضافه نتایجی به دنبال خواهند داشت.اگر این روند ادامه داشته باشد ، فضانوردان بیشتر در معرض این پرتوها قرار خواهند گرفت.همچنین فضاپیماها و ماهواره ها در با خطر آسیب جدی روبرو خواهند شد که ناشی از پرتوهای کیهانی است.


برای کسب اطلاعات بیشتر به سایتهای  زیر مراجعه نمایید:(به زبان انگلیسی)

http://www.windows.ucar.edu/tour/link=/headline_universe/ulindex.html

 

http://ulysses.jpl.nasa.gov .