قدر مطلق با نشانه M که معیاری از درخشندگی واقعی اجرام سماوی مانند ستاره و کهکشان می باشد. قدر مطلق، قدر دیدگانی هر جسم سماوی است که در فاصله فرضی استاندارد ده پارسکی یا سی ودو و شش دهم سال نوری قرار داشته باشد. در حقیقت برای اینکه بتوانیم درخشندگی اجرام سماوی مثلا ستارگان را بسنجیم همه را در این فاصله فرضی قرار می دهیم تا عامل دوری یا نزدیکی را در درخشندگی واقعی آنها از بین ببریم. اگر m قدر ظاهری وr بر حسب پارسک باشد خواهیم داشت:
M= m+5-5logr
بر این اساس قدر مطلق کهکشان راه شیری 20- ، شعرای یمانی یک وچهار دهم ، Mستاره رجل جبار 7- و Mخورشید چهار وهشتاد ودو صدم است. قدر مطلق ستارگان عموما بین 10-تا 17+ می باشد در حالیکه قدر مطلق کهکشانها می تواند از آن هم کوچکتر باشد. M کهکشان87 M به 22- می رسد.
هر چه قدر مطلق یک شیئ منفی تر باشد درخشندگی آن بیشتر است.
قدر مطلقی که با محاسبه قدرظاهری اجرام بکمک فیلتر V اندازه گیری شده باشد با اندیس v (حرف وی لاتین اولین حرف کلمه ویژوال به معنای دیدگانی) ،قدرمطلقی که در دیگر طول موجها باشد با اندیسهایی مانند u (فیلتر ماوراءبنفش) ،b (فیلتر در طول موج آبی) وغیره نمایش داده می شود.زمانی که اندازه گیری در تمام طول موجها انجام شده باشد با عنوان قدر بولومتری (bol) نمایش داده می شود.قدر مطلق با نماد M برای بیان درخشندگی دنباله دار ها یا سیارکها نیز استفاده می شود با این شرط که در فاصله یک واحد نجومی از زمین و خورشید قرار داشته باشند و نور خورشید بطور عمود بر آنها بتابد(زاویه فاز آنها صفر درجه باشد)