بعد از آن که هرشل اورانوس را کشف کرد اختر شناسان در جستجوی کشف سیاره های بیشتر برآمدند. کشف سیاره شهرت زیادی به همراه داشت و این بر تلاش اختر شناسان می افزود. از این گذشته به نظر می رسید که طبق قانون تیتوس- بود سیاره ناپیدایی میان مدار مریخ و مشتری وجود دارد. این قانون یکی از ویژگیهای عجیب مدار سیاره ها را بیان می کند.بدنبال تلاشهای زیاد بعد از چندین سال تعداد زیادی سیارک کشف شد.بیشتر سیارکهای منظومه شمسی در فاصله 2 تا4 واحدنجومی (یا 300 میلیون تا 600 میلیون کیلومتر)ودر منطقه ای به نام کمربند اصلی سیارکی دور خورشید و بین مدار سیاره مریخ ومشتری می چرخند یعنی فاصله آنها تا خورشید بیشتر از فاصله مریخ وکمتر از فاصله مشتری است. در مورد شکل گیری سیارکها عقیده بر این است که آنها در همین منطقه شکل گرفته ودر واقع تکه های یک پیش سیاره درهمین منطقه بوده اند که گرانش سیاره مشتری مانع از سیاره شدن آن ودر نتیجه بوجود آمدن این تکه ها شده است.این وضعیت حدود 100 میلیون سال بعد از شکل گیری خورشید ومنظومه شمسی رخ داده است.
دانشمندان حدس می زنند که بین 30000 تا 40000 سیارک در کمربند سیارکی وجود داشته باشد که بیش از یک کیلومتر قطر دارند.از میان سیارکها حدود سه هزار سیارک فهرست شده اند. تعداد خیلی بیشتری سیارک های
کوچکتر هم وجود دارد.کمربند سیارکی بیش از 200 سیارک دارد که بیشتر از 60 مایل یا 100 کیلومتر قطر دارند. میلیون ها سیارک کوچک تر هم وجود دارد. ستاره شناسان چندین سیارک بزرگ تر پیدا کرده اند که سیارک های کوچک تری دور آنها می گردند.
سیارک ها در مدارهای بیضی شکل دور خورشید می گردند. حالا اگر جاذبه سیاره غول آسای مشتری و یا برخورد اتفاقی با مریخ یا سیارک دیگری رخ دهد، آنها به بیرون از کمربند سیارکی هل داده می شوند و به سوی فضای اطراف مدار سیارات پرتاب می شوند. برای مثال ماه های مریخ، فوبوس و دیموس، ممکن است از سیارک هایی باشند که در مدار مریخ گیر افتاده اند.
جرم کل سیارکها نیز در حدود 10 درصد جرم زمین تخمین زده شده واگر همه این اجرام را در کنار هم قرار داده ویک جرم واحد تشکیل دهیم قطر آن حدود 1400 کیلومتر خواهد شد بسیار کوچکتر از ماه.پراکندگی سیارکها در عرض کمربند اصلی چندان یکنواخت نیست ومی توان متوجه نواحی شد که تجمع سیارکها در آنها بیشتر است .خواص بعضی از سیارکهای این تجمعات مشابه بوده واین نظریه را القاع می کند که آنها مرتبط با هم ودارای یک ریشه می باشند اکنون عقیده بر این است که این سیارکهاباقیمانده سیارکهای بزرگتری بوده اند که به دلایلی متلاشی شده است مهمترین این تجمعات که با نام خانواده هم شناخته میشوند عبارتند از:خانواده Hungaria،flora،cybele،hilda،phocaea،koronis،eos و خانواده themis
مطالعه آماری این خانواده ها به دانشمندان اطلاعاتی درباره چگونگی برخوردهای سیارکی و....و آهنگ برخورد ها می بخشد وبا این مطالعات می توان به اطلاعات مفیدی از برخوردها در زمانهای اولیه شکل گیری منظومه دست پیدا کرد.
خانواده سیارکی hungaria داخلی ترین گروه سیارک های کمربند اصلی است آنها در فاصله 1.78 تا 2 واحد نجومی از خورشید قرار دارند وخروج از مرکز آنها نیز در حدود 0.2 است.
خانواده flora در فاصله 2.1 تا 2.3 واحد نجومی از خورشید بوده وخروج از مرکز آنها به0.9 هم می رسد.زاویه کشیدگی مداری آنها در حدود 11 درجه می باشد.بعد از این خانواده اکثریت بیشتر سیارکها در فاصله 2.3 تا 3.25 واحد نجومی قرار دارند.سیارک گاسپرا از این خانواده می باشد.
خانواده koronis در خوالی فاصله 3 واحد نجومی از خورشید می چرخند وتا کنون چند صد سیارک آن شناسایی شده اند.سیارک آیداIda (که دارای قمری به نام Dactyl است )از این خانواده می باشد.
بعد از منطقه با فاصله 3.25 واحد نجومی از خورشید که تعداد سیارکها در آن بسیار کم است(gap) سیارکهای خانواده Cybele شروع به خود نمایی می کنند.سیارکهای این خانواده بین فاصله 3.3 تا 3.5 واحد نجومی ازخورشید قرار دارند.خروج از مرکز مداری آنها زیر 0.3 است.سیارک Cybele هفتمین سیارک بزرگ شناخته شده دارای قطری در حدود 300 کیلوتر است.دومین سیارک این خانواده با نام Hermione با قطر 200 مانند سیارک آیدا دارای قمری کوچک با قطر 13 کیلومتر است.
خانواده hilda خارجی ترین خانواده سیارکی است ودر ناحیه 3.9 تا 4.2 واحد نجومی از خورشید قرار داشته وبا داشتن دور تناوب 8 سال تحت تاثیر رزونانس 3:2 مشتری قرار دارند.بعد از این خانواده تهیگاهی ر فاصله 4.2 تا 5.05 واحد نجومی وجود دارد که تعداد سیارکهای آن بسیار ناچیز است.بعد از این فواصل نیز محل قرار گرفتن سیارکهای تروجان مشتری (که دارای مدار مشترک با آن هستند) است.
اند....درسایت زیر می توان نامگذاری تعدادی از عوارض سطحی سیارکها را مشاهده نمود.
http://planetarynames.wr.usgs.gov/jsp/SystemSearch2.jsp?System=Asteroid%20Belt