انتقال گاز بین مولفه های ستاره های دوتایی یا چند تایی نزدیک بهم.ستاره ای که مواد از دست می دهد ستاره ایست تکامل یافته تا حدی که لب(lobe) روچه خود را پرکرده (که در این صورت به سیستم، دوتایی نیمه بهم چسبیده گفته می شود مانند ستاره الغول در صورت فلکی برساووش) یا اینکه چشمه ای قوی از بادهای ستاره ای می باشد.ستاره ای که مواد را جذب می کند نیز یااز طریق بادهای ستاره ای یا جریانی از مواد اینکار را انجام می دهد یا اینکه بطور غیر مستقیم از طریق قرص بر افزایشی مواد را جذب می کند(مانند ستارگان W Serpentis).محل برخورد مواد جذب شده با لبه خارجی قرص برافزایشی می تواند به رخ دادن انفجارهایی بیانجامد.
در صورتیکه ستاره جذب کننده مواد دارای میدان مغناطیسی قوی باشد (مانند ستاره های متغییر AM جاثی)مواد جذب شده بجای تشکیل قرص برافزایشی ،بدلیل وجود این میدان به سمت دو ناحیه قطبی(شمال وجنوب) آن که خطوط میدان به هم نزدیکتر هستند جریان یافته وتشکیل ستون بر افزایشی می دهند.در اینحالت ستاره می تواند چشمه قوی اشعه ایکس یا اشعه گاما شده وحتی در مواردی جتهایی از مواد با سرعت زیاد به سمت فضا پرتاب کند.
انتقال مواد در نواخترها و نواخترهای کوتوله(ستاره های متغییر U جوزایی )نیز رخ می دهد.معمولا" بعد از مدتی که انتقال مواد رخ داد جرم ستاره جذب کننده به حدی می رسد که شرایط برای وقوع واکنشهای هسته ای آماده می شود وانفجاراتی نواختری رخ می دهد.
مواد منتقل شده معمولا" از لحاظ هیدروژن غنی هستند چراکه از لایه های بالایی ستاره پف کرده می آیند که دارای هیدروژن زیادی است.
عکس برگرفته از سایت: www.ifa.hawaii.edu