وقتی که ستاره ای منبع سوخت هیدروژن هسته اش را به پایان برد بسته به جرمش به غول یا ابرغول تبدیل می شود.
بعد از اتمام هیدروژن هسته ,همجوشی هیدروژن برای تولید هلیوم متوقف می شود وهسته شروع به انقباض می کند .با انقباض هسته انرژی آزاد می شود واین انرژی موجب شروع واکنش در هیدروژن لایه های بالایی می شود .بنابراین واکنشهای هسته ای از مرکز به لایه های بالاتر منتقل می شود به دنبال آن لایه های بیرونی هیدروژنی٬ انرژی را جذب کرده ومتورم می شوند(در نظر داشته باشیدکه این انرژی به سمت لایه های زیرین وهسته کشیده نمی شود بلکه تمایل آن به رسیدن به مناطق سرد بیرونی تر است) در این مرحله ستاره از رشته اصلی جدا شده ووارد مرحله غولی ویا ابرغولی میشود .اگر جرم ستاره اولیه از 8 برابرجرم خورشید کمتر باشد به یک غول واگر از 8برابر جرم خورشید سنگین تر باشد به یک ابرغول تبدیل خواهد شد.غول سرخ به این معنی است که بابزرگ شدن ستاره دمای سطحی آن پایین آمده وبا رنگ سرخ دیده خواهد شد.عمر یک غول یا ابرغول درحدود یکدهم عمر آن در حالت گذران رشته اصلی می باشد.غولها از ستاره هم دمای خود دررشته اصلی بسیاردرخشنده ترند.نمونه یک ستاره غول ستار ابط الجوزا در صورت فلکی جبار است.
خورشید خودمان بعد از تبدیل شدن به غول سرخ با اندازه حدود 60 درجه وبا رنگ قرمز تیره در آسمان دیده خواهد شد.بطورکلی ابرغولها بزرگترین ودرخشنده ترین اجرام آسمان هستند رده طیفی آنها از O تا M بوده وبزرگی ستاره های رده M حتی به هزار برابر خورشید هم می رسد.
از آنجاییکه حد بالایی برای قدر بولومتریک مطلق ابرغولها وجود دارد از آنها برای تخمین فاصله نیز استفاده می کنند.ابرغولها بالای منطقه رشته اصلی وغولها در نمودار هرتسپرونگ راسل قرار دارند.ناپایداری ناشی از فشار تابشی معمولا" موجب متغییر بودن نوری آنها می شود.