سال نجومی

واحد زمان در بیشتر تقویمها،مدت حرکت ظاهری مداری خورشید است که سال نامیده می شود.برای تعیین مدت حرکت یک متحرک به یک نقطه نشانه،یا به بیان دقیقتر به یک راستای گذرنده بر نقطه نشانه وهمچنین ناظر نیاز است.در نجوم،برای تعیین دوره حرکت ظاهری مداری خورشید، ازراستاهای متفاوتی استفاده می کنند.در این حالت،مدت یک سال برابر فاصله زمانی بین دو عبور متوالی خورشیداز راستای مورد نظر است.مهمترین راستاهای مورد استفاده عبارتند از :راستای زمین- ستاره ،راستای زمین –گره مدار ماه(یکی از دو نقطه تقاطع مدار ماه با دایرﺓالبروج) وراستای زمین –نقطه اعتدال بهاری(اولین نقطه حمل).مدت بدست آمده از راستاهای یاد شده با هم متفاوتند.

اگر از راستای زمین –ستاره برای تعیین مدت سال استفاده شود سال بدست آمده را سال نجومی می نامند.در تعیین مدت سال نجومی از ستاره های بسیار دور دست استفاده می شود.دلیل این انتخاب این است که فاصله بسیار زیاد ستاره مورد استفاده سبب می شود تا مقدار جابجایی آن در مدت اندازه گیری قابل چشم پوشی باشد.به همین جهت است که مدت یک سال نجومی برابر مدت زمانی می شود که خورشید برای طی کردن کامل دایرﺓالبروج نیاز دارد.اندازه گیری ها مدت یک سال نجومی را برابر 25636/365 شبانروز(یا 365 شبانروز و6 ساعت و9 دقیقه و 50/9 ثانیه)به دست می دهند.