کهکشانهایی پر انرژی که انرژی برونداد آنها نه از اجزای عادی تشکیل دهنده کهکشان مانند ستارگان، غبار یا گازهای بین ستاره ای باشد بلکه بصورت طیفی الکترومغناطیسی از قبیل مادون قرمز، امواج رادیویی، ماوراء بنفش اشعه ایکس یا گاما باشد. از آنجائیکه منبع انرژی این کهکشانها هسته آنها می باشد معمولا آنها را AGN( مخفف Active Galactic Nuclei ) می نامند. تصور بر این است که انرژی این کهکشانها ناشی از ریختن مواد به درون سیاهچاله هایی ابر جرم شکل گیری قرص برافزایشی است. ظاهرا بعد از اینکه سیاهچاله همه مواد اطراف خود را جذب کرد نهایتا بصورت هسته یک کهکشان عادی در می آید. هسته کهکشان راه شیری نیز چنین چیزی را تاکید می کند. کهکشانهای سیفرت، کوازارها ، بلیزرها و اشیاء BL lacterae و کهکشانهای رادیویی از گونه کهکشانهای فعال هستند. انرژی برونداد سه گروه اول بصورت اشعه X و گاما و برونداد کهکشانهای رادیویی نیز بصورت امواج رادیویی قوی می باشد
ظاهرا انرژی این کهکشانها ناشی از حرکت ذرات بارداری است که با سرعتهای زیاد در میدانهای مغناطیسی حرکت می کنند. چیزی که با نام تابش سنکروترون شناخته می شوند. انرژی کهکشانهای عادی ناشی از ستاره ها می باشد.
بطور كلي ويژگي يك كهكشان فعال شامل موارد زير است
۱-درخشندگي بالا ۲-طيف غير گرمايي كه شبيه بسياري از اجرام ديگر نباشد ۳- بيشتر درخشندگي آن در ناحيه اي غير از امواج ديدگاني براي نمونه ماوراي بنفش يا مادون قرمز باشد ۴- هسته اي ستاره مانند داشته باشد ۵-خطوط نشري قوي داشته باشد ۶-تغييرات نوري سريعي داشته باشد ۷-معمولا داراي جتهاي راديويي باشد.
مطلبی درباره کهکشانهای فعال در سایت زیر موجود است: